Hoe zou het nog zijn met Kabouter Wesley?

Het is ondertussen al een dikke tien jaar geleden dat de brutale Kabouter Wesley al vloekend onze living binnenstormde. Razend populair was hij, en toch trok geestelijke vader Jonas Geirnaert na amper twee jaar de deur van zijn paddenstoel definitief dicht. Waar is Wesley, vroegen wij ons af. En komt hij ooit nog terug?

“Zelf noem ik het antihumor. Schandalige zever.”

GUIDO: Wanneer is Kabouter Wesley eigenlijk geboren?
Jonas: De officiële geboorteakte is helaas verloren gegaan, maar de allereerste tekening dateert van 2004, toen ik aan mijn eindwerk bezig was, de animatiefilm Flatlife. Ik had al een paar duizend tekeningen in de vingers en moest er nog een paar duizend maken. Redelijk frustrerend bij momenten. Om stoom af te laten heb ik toen met een zwart stiftje een simplistische kabouter op een blad gekrabbeld. Die schets heeft vier jaar in mijn lade gelegen. Pas in 2008 heb ik de eerste echte Kabouter Wesley-strip gemaakt, waarin hij een paddenstoel op zijn muil slaat. Schandalige zever eigenlijk. Echt onzin. Zelf noem ik het antihumor, want die verhaaltjes gaan nergens over, springen van de hak op de tak en zijn zodanig flauw en random dat het grappig wordt. Of dat was toch de bedoeling.

“Een simplistische kabouter die scheldt en roept, viel blijkbaar ook bij kinderen in de smaak.”

Slecht met opzet
 
GUIDO: Heeft Wesley tijdens zijn jeugdjaren iets traumatiserends meegemaakt misschien? Hij is nogal nors.
Jonas: Er moet inderdaad ooit eens wat gebeurd zijn. (lacht) Maar eigenlijk wil hij vooral... (denkt na) met rust gelaten worden.
GUIDO: Ik dacht dat je ging zeggen: op mensen slaan.
Jonas: Dat ook, als hij niet met rust gelaten wordt. Maar of hij nu thuis zit of op zijn gemak wil gaan wandelen, hij wordt gewoon constant gestoord.
GUIDO: Tot groot jolijt van groot en klein.
Jonas: Wel, in het begin kreeg hij toch veel tegenkanting. Ik had dat eigenlijk niet verwacht. Velen vonden het dikke zever, maar ik denk dat zij niet doorhadden dat het met opzet zo slecht was. Blijkbaar waren de meningen op de Humo-redactie ook verdeeld - dat hebben ze me achteraf verteld - maar Guy Mortier en de toenmalige hoofdredacteur hebben hun mening doorgedreven, waardoor toch elke week een strip van Kabouter Wesley mocht verschijnen. De grote doorbraak is pas het jaar nadien gekomen, met de animatiefilmpjes voor Man Bijt Hond. Het duurde niet lang voor die hun weg vonden naar YouTube en zo werden opgepikt in Nederland. Plots was Kabouter Wesley een hype. Ik dacht altijd dat het om die tweede laag ging, de absurditeit, maar een simplistische kabouter die scheldt en roept, viel ook bij kinderen in de smaak. We kregen op een gegeven moment zelfs fanmail van vrouwtjes van tachtig jaar.
 
De stekker eruit
 
GUIDO: En toch heb je de stekker eruit getrokken.
Jonas: Ja, ‘t was op. In ’t begin had ik op twee, drie uur een strip klaar zonder dat ik op voorhand wist waar het verhaal naartoe zou gaan, terwijl ik er op het einde soms 12 of 13 uur over deed. Het voelde alsof ik die spontaniteit kunstmatig moest gaan creëren. Ik wou ook zeker niet in herhaling vallen. Nu, door ermee te stoppen, heb ik in de voorbije tien jaar net heel wat andere dingen kunnen doen. Anders was ik nog steeds die kerel van Kabouter Wesley.
GUIDO: Nooit een comeback overwogen?
Jonas: De gasten die de strip geanimeerd hebben, probeerden mij ooit eens warm te maken voor een langspeelfilm in de cinema. Hun idee was om Kabouter Wesley 90 minuten lang in de paddenstoel zijn boekhouding te laten doen. Factuurkes maken en zo. Ik vond dat zelf wel grappig, maar ik weet niet of de kijkers dat zo leuk zouden vinden. (lacht)

De Kabouter Wesley-windmolen in Olen